مو برداشتن مچ دست یک ترک کوچک یا کبودی شدید در استخوان است. این آسیب بیشتر در ورزشکاران، به‌ویژه ورزشکاران ورزش‌هایی که شامل دویدن و پریدن است، دیده می‌شود. افراد مبتلابه پوکی استخوان نیز ممکن است دچار مو برداشتن مچ دست شوند.
اکثر افرادی که دچار مو برداشتن مچ دست می‌شوند به دلیل استفاده بیش‌ازحد از دستان خود یا انجام فعالیت‌های تکراری با این آسیب مواجه می‌شوند. افزایش مدت یا دفعات فعالیت نیز می‌تواند منجر به این عارضه شود.
یکی دیگر از دلایل این آسیب، تغییر نوع ورزش است. به‌عنوان‌مثال، اگر شما یک شناگر عالی هستید، بازهم ممکن است در اثر درگیر شدن ناگهانی در یک فعالیت شدید دیگر مانند وزنه‌برداری، با مو برداشتن مچ دست مواجه شوید و مهم نیست که چقدر حرفه‌ای باشید.
شایع‌ترین علامت این عارضه، درد، ورم و کبودی است. این درد می‌تواند به‌تدریج در طول زمان بدتر شود، به‌خصوص اگر فعالیت‌های سنگین و فشار بر دستان خود را متوقف نکنید. درد معمولاً در هنگام فعالیت بدتر می‌شود و در هنگام استراحت کاهش می‌یابد. همچنین تعدادی از عوامل خطر وجود دارد که احتمال مو برداشتن مچ دست را افزایش می‌دهد:
- برخی ورزش‌ها
شرکت‌کنندگان در ورزش‌های پرتاثیر مانند دوومیدانی، بسکتبال، تنیس، رقص، باله، دوندگان مسافت‌های طولانی و ژیمناستیک، بیشتر از سایرین با احتمال مو برداشتن مچ دست روبرو می‌باشند.
- جنسیت
زنان، به‌ویژه زنانی که دوره‌های قاعدگی ندارند، در معرض خطر بیشتری برای مواجهه با این آسیب هستند. درواقع، ورزشکاران زن ممکن است به دلیل شرایطی به نام "سه‌گانه ورزشکار زن" در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
اینجاست که رژیم غذایی شدید و ورزش ممکن است منجر به اختلالات خوردن، اختلال در عملکرد قاعدگی و پوکی استخوان زودرس شود. با پیشرفت این امر، احتمال آسیب‌دیدگی یک ورزشکار زن نیز افزایش می‌یابد.
- استخوان‌های ضعیف
شرایطی مانند پوکی استخوان یا داروهایی که بر تراکم و استحکام استخوان تأثیر می‌گذارند، حتی در هنگام انجام فعالیت‌های عادی و روزانه می‌توانند باعث شکستگی خط مو و مو برداشتن مچ دست شوند.
- مو برداشتن‌های قبلی مچ دست
داشتن سابقه مو برداشتن مچ دست، شانس شما را برای داشتن یک آسیب مشابه دیگر افزایش می‌دهد.
- کمبود مواد مغذی
کمبود ویتامین D یا کلسیم می‌تواند استخوان‌های شما را مستعد شکستگی و مو برداشتن کند. افراد مبتلابه اختلالات خوردن نیز به همین دلیل در معرض خطر هستند. علاوه بر این، ممکن است در ماه‌های زمستان که به دلیل کاهش نور مستقیم خورشید ویتامین D کافی دریافت نمی‌کنید، خطر این آسیب بیشتر باشد.
اما اینکه پزشک معالج چگونه می‌تواند به شناسایی این آسیب بپردازد، معمولاً روش‌های زیر را در دستور کار قرار می‌دهد:
- معاینه فیزیکی
پزشک ناحیه دردناک را بررسی خواهد کرد و احتمالاً فشار ملایمی را اعمال می‌کند تا ببیند آیا باعث درد می‌شود یا خیر؟ درد در پاسخ به فشار، اغلب برای پزشک کلید تشخیص مو برداشتن مچ دست می‌باشد.
- تصویربرداری ام آر آی
بهترین آزمایش تصویربرداری برای تعیین شکستگی‌های خط مو، MRI است. این آزمایش از آهن‌ربا و امواج رادیویی برای ارائه تصاویری از بافت نرم استفاده می‌کند. قبل از عکس‌برداری با اشعه ایکس، MRI شکستگی را مشخص می‌کند.
- تصویربرداری با اشعه ایکس
ترک‌های استخوان بلافاصله پس از آسیب در عکس‌برداری با اشعه ایکس قابل‌مشاهده نیستند. این آسیب حتی ممکن است چند هفته پس از آسیب‌دیدگی قابل‌مشاهده باشد، زمانی که پینه‌ای در اطراف ناحیه بهبود ایجادشده است.
- اسکن استخوان
اسکن استخوان شامل دریافت مقدار مشخصی مواد رادیواکتیو از طریق ورید می‌باشد. این ماده در مناطقی که استخوان‌ها در حال ترمیم هستند تجمع می‌یابد؛ اما ازآنجایی‌که این آزمایش نشان‌دهنده افزایش خون‌رسانی به یک منطقه خاص است، به‌طور خاص ثابت نمی‌کند که شکستگی خط مو وجود دارد.
لازم به ذکر است که نادیده گرفتن درد ناشی از مو برداشتن مچ دست درواقع می‌تواند منجر به شکستگی کامل استخوان شود. وقفه‌های کامل بیشتر طول می‌کشد تا بهبود یابد و شامل درمان‌های پیچیده‌تری می‌شود. مهم است که از پزشک خود کمک بگیرید و آن را در اسرع وقت درمان کنید.
غذا یکی از عواملی است که می‌تواند بر سرعت یا کندی بهبودی استخوان شکسته مچ تأثیر بگذارد، چراکه تغذیه از عناصری می‌باشد که بر استحکام استخوان تأثیر مستقیم دارد.
در این میان داشتن رژیم غذایی سالم نقش مهمی در محافظت از اسکلت با حفظ بافت‌های سالم برای کاهش آسیب ایفا می‌کند. هر مرحله از فرآیند ترمیم شکستگی، نیازهای غذایی را به همراه دارد. کل فرآیند نیز به مقدار زیادی انرژی نیاز دارد که عموماً از طریق دریافت کالری در غذا تأمین می‌شود.
در مرحله بعد، بهبودی نیاز به سنتز پروتئین‌های جدید دارد که به عرضه کافی پروتئین‌های رژیم غذایی بستگی دارد. رژیم‌های غذایی پس از شکستگی مچ به شرح زیر می‌باشد:
- استفاده از مواد دارای کلسیم
کلسیم یکی از مواد معدنی اصلی استخوان‌ساز است و تأمین آن برای استخوان بدن در تمام مراحل زندگی ضروری می‌باشد. ازآنجایی‌که کلسیم ماده معدنی اولیه در ترکیب استخوان انسان است، جای تعجب نیست که نقشی اساسی در بهبود شکستگی استخوان یا سایر آسیب‌های استخوانی ایفا کند.
غذاهای سرشار از کلسیم شامل محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست هستند. بادام‌ها، سبزیجات برگ سبز، حبوبات، محصولات سویا و سبزیجات چلیپایی ازجمله کلم بروکلی، کلم پیچ، کلم، خردل، سبزی شلغم و همچنین دانه‌های کنجد سفید همگی منابع عالی کلسیم هستند.
- ویتامین دی
ویتامین D نقش مهمی در جذب کلسیم از خون شما به استخوان‌ها دارد. بدون دوزهای کافی ویتامین D، کلسیم رژیم غذایی ممکن است در یافتن راه خود به داخل استخوان‌هایی که برای بهبودی به این ماده معدنی نیاز دارند، مشکل داشته باشد.
این ویتامین را می‌توان از طریق قرار گرفتن در معرض نور بدون فیلتر خورشید به دست آورد. بااین‌حال، تعداد کمی از مردم این ویتامین را از نور خورشید دریافت می‌کنند و نیاز به خوردن غذاهای غنی از D یا مصرف دوزهای مکمل دارند.
منابع غذایی ویتامین D شامل ماهی‌های روغنی مانند ماهی خال‌مخالی، سالمون، ساردین، ماهی تن، زرده تخم‌مرغ و محصولات لبنی ازجمله شیر غنی‌شده می‌باشند.
- ویتامین K
این ویتامین نقش کلیدی در تقویت استئوکلسین، جزء پروتئینی استخوان، بدون افزایش تراکم معدنی استخوان دارد. این ویتامین به‌وفور در سبزیجات برگ سبز، کلم بروکسل، کلم بروکلی، گل‌کلم، ماهی، جگر، گوشت، تخم‌مرغ و غلات یافت می‌شود.
- ویتامین C
یک بازیگر کلیدی در تولید کلاژن برای بهبود استخوان ویتامین سی است. منابع خوب ویتامین C عبارتند از لیمو، پرتقال، پاپایا و گوجه‌فرنگی که استفاده از آن‌ها برای کسانی که با شکستگی مچ مواجه شده‌اند و به دنبال مسکن برای شکستگی مچ دست خود می‌باشند، توصیه‌شده است.
- پروتئین
پروتئین رژیم غذایی باعث افزایش توده عضلانی و جذب کلسیم و سرکوب هورمون پاراتیروئید می‌شود. غذاهای غنی از پروتئین عبارتند از گوشت، تخم‌مرغ و میوه‌ها که می‌توانند نقش مسکن برای شکستگی مچ دست را ایفا نمایند.
- فلز روی
روی برای رشد طبیعی اسکلتی موردنیاز است. همچنین باعث بازسازی استخوان می‌شود. غذاهایی مانند گوشت، دانه‌ها، حبوبات، آجیل و غلات کامل سرشار از روی می‌باشند.
- آهن
برای ساخت کلاژن برای بازسازی استخوان‌ها به آهن نیاز دارید. همچنین با واردکردن اکسیژن به استخوان‌های شما به بهبود آن‌ها کمک می‌کند. غذاهایی همچون تخم‌مرغ، نان غلات کامل و غلات غنی‌شده دارای آهن فراوانی می‌باشند.
- پتاسیم
اگر پتاسیم کافی در رژیم غذایی خود مصرف کنید، هنگام ادرار کردن بیش از اندازه کلسیم از دست نمی‌دهید. میوه‌های تازه مانند موز، سیب‌زمینی، آجیل، گوشت و شیر سرشار از پتاسیم هستند.
درست مانند برخی از غذاها که باعث بهبود استخوان می‌شوند، برخی نیز مانع از آن می‌گردند. این غذاها که به‌عنوان سارق استخوان شناخته می‌شوند مانع از جذب کلسیم و ویتامین‌های مناسب در بدن شما می‌شوند. در برخی موارد، ممکن است باعث شوند حتی بدن شما مواد مغذی را از استخوان‌ها بیرون بکشد.
غذاهایی که باید از آن‌ها اجتناب کنید عبارتند از غذاهای سرشار از شکر یا نمک، گوشت قرمز، الکل و کافئین که روند بهبود مچ شکسته را به تأخیر می‌اندازد.
شکستگی استخوان یک وضعیت پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد. شکستگی استخوان می‌تواند نتیجه ضربه یا استرس شدید یا آسیب جزئی در نتیجه برخی شرایط پزشکی مانند پوکی استخوان، سرطان استخوان یا استخوان‌زایی بی‌پرفکتا و غیره باشد که استخوان‌ها را ضعیف می‌کند.
در این مقاله درباره یکی از این شکستگی‌ها یعنی شکستگی مچ و عوارض و تبعات و علائم شکستگی مچ دست سخن گفتیم و از روش‌های جراحی و غیرتهاجمی درمان این آسیب مانند استفاده از مسکن برای شکستگی مچ دست توضیحاتی را ارائه نمودیم .
برای درمان سریع شکستگی مچ خود و دریافت بهترین روش‌های درمانی با تجهیزات مدرن و امکانات تشخیصی پیشرفته، با همکاران ما تماس بگیرید و به مرکز تخصصی ارتوپدی ما مراجعه نمایید. قطعاً حضور شما در مرکز مجهز ما در کمترین زمان ممکن به درمان دردهای شما منجر خواهد شد.